2 Μαΐ 2018

Μια θλιβερή ιστορία




Από την πρώτη μέρα που ήρθαμε στο νέο μας σπίτι είχαμε την επίσκεψη τετράποδων μαλλιαρών φίλων. Άλλα ερχόταν τακτικά και άλλα για να βολιδοσκοπήσουν αν θα είχαν το κάτι έξτρα από ότι έβρισκαν στο σπιτικό τους. Δύο από αυτά προφανώς αδελφάκια γιατί ήταν μαζί σε όλες τις δραστηριότητες τους, ήταν τακτικά και πάντα στα πόδια μας, αλλά είχαν και καλή συμπεριφορά προς τον δικό μας παππούλη γατούλη. Τους δώσαμε ονόματα Ομορφούλη, τον ένα και Πειρατή τον άλλον γιατί από ατύχημα ίσως, είχε ένα μάτι. Πέρασαν μαζί μας στο μπαλκόνι όλον τον χειμώνα γιατί δημιουργήσαμε μια πρόχειρη φωλιά, για να περνούν καλύτερα τις κρύες νύχτες, αλλά τις ζεστές και ηλιόλουστες μέρες, ήταν αραγμένα σε μια εταζέρα ή στις καρέκλες του μπαλκονιού. Με το που μπήκε η άνοιξη μάθαμε ότι τα βρήκανε νεκρά προφανώς από δηλητηρίαση. Λυπηθήκαμε πολύ για το περιστατικό αυτό. Παράλληλα με τα δυο μικρά μας φιλαράκια, ερχόταν που και που ένα άλλο γατάκι σαν τιγράκι. Του δώσαμε το όνομα Λίζα, γιατί σε μία από τις τελευταίες της επισκέψεις είδαμε ότι είχε κοιλίτσα φουσκωμένη. Οι μέρες περνούσαν και οι ετοιμασίες μας για την πατρίδα της Μαρίας έφταναν στο τέλος τους. Την προπαραμονή του ταξιδιού μας έψαχνα να βρω μια φωλίτσα για την μικρή Λίζα για να μας αφήσει στο μπαλκόνι τα γατάκια της. Όλη μέρα δεν εμφανίστηκε και πιστέψαμε ότι γέννησε κάπου αλλού. Από την γειτόνισσα την ίδια μέρα μάθαμε ότι τρία γατάκια βρέθηκαν νεκρά, αλλά δεν ανησυχήσαμε από τα νέα γιατί παντού στην γειτονιά μας έχει γάτες και σε κατάσταση εγκυμοσύνης, απλά είπαμε κρίμα τα καημένα. Την άλλη μέρα το πρωί παραμονή του ταξιδιού μας, ήρθε η Λίζα μας, χωρίς φουσκωμένη κοιλίτσα και τραυματισμένη στο πίσω δεξιό της πόδι. Αμέσως την πήραμε και την πήγαμε στον τοπικό γιατρό. Έκανε ότι ήταν δυνατόν να της καθαρίσει την πληγή και την πήραμε πίσω. Το τραύμα της μεγάλο και ο γιατρός δεν μας ικανοποίησε από πλευράς αντιμετώπισης της κατάστασης. Το ίδιο απόγευμα η Λίζα φεύγει μαζί μου στην Αθήνα για τον γιατρό του Rubens μας. Αυτός ανέλαβε να της καθαρίσει την πληγή την κράτησε για έντεκα μέρες της έκανε εγχείρηση και της έραψε την πληγή της. Ο γιος μου ανέλαβε να την πάρει από το ιατρείο όταν ήταν καλά και να την φέρει στο μπαλκόνι μας πάλι. Όπως ήταν φυσικό μόλις την άφησε έφυγε σαν σφαίρα μετά τις τόσες μέρες …ομηρείας της για θεραπεία. Με την επιστροφή μας, όμως  αν και βράδυ η Λίζα ήταν έξω από την πόρτα μας για να δηλώσει την παρουσία της.